مقاله بررسی جامع افلاطون

مقاله بررسی جامع افلاطون در 16 صفحه ورد قابل ویرایش 

فهرست:

1ـ تاریخچه زندگی افلاطون

2ـ منابع عقاید و تاثیرات آن در افلاطون

3ـ مدینه فاضله افلاطون

4ـ نظریه مثل افلاطون

5ـ نظریه افلاطون دربارة بقاء روح

6ـ جهانشناسی افلاطون

1ـ تاریخچه زندگی افلاطون :

افلاطون یكی از 3 فیلسوف بزرگ و معروف یونانی می باشد كه بعد ازسقراط در زمینه فلسفه پا عرصه وجود گذاشت.

افلاطون در سال 428 ه.ق در نخستین جنگ آتن و اسپارك در آتن و در خانواده اشرافی به دنیا آمد كه بعدها توانست دز زمینه فلسفه حرفهای زیادی را برای گفتن داشته باشد. او توانست با استفاده از نظرات و گفته های فلاسفه قبل و به خصوص سقراط كه می شود گفت تمام آثار او برگرفته و جمع آوری شده سخنان سقراط است در زمینه فلسفه به جایگاه بزرگی دست یابد چنان كه در  كتابها سقراط را، سقراط افلاطونی بیان كرده اند. از مهمترین آثار افلاطون می توان به «جمهوری» افلاطون اشاره كرد این رساله وی می باشد و از دیگر آثار او به رساله ها فیدو تیمایوس و ضیافت و ... اشاره كرد. افلاطون مدرسه ای بنام «آكادمی» بنا گذاشت كه توانست حدود 900 سال در زمینه فلسفه به فعالیت ادامه دهد و اشاعه كننده افكار سقراط و افلاطون باشد.

2ـ منابع عقاید و تاثیرات آن در افلاطون :

كسانی كه بیشتر در افلاطون اثر داشتند هم چون؛ فیثاقورس، یارمنیدس، هراكلیتوس و سقراط بودند. افلاطون عناصر اورفئوس فلسفه خود را (به واسطه سقراط یا هر كس دیگر) از فیثاقورس گرفت، كه شامل جنبه دینی اعتقاد به بقای روح، تعلق خاطر به دنیای دیگر، لحن روحانی، تشبیه جهان به غار و نیز اقدامی كه افلاطون برای ریاضیات قائل است و آمیختگی تعلق و اشراق كه در نظریات او دیده می شود هم نتیجه نفوذ فیثاقورس است.

افلاطون این اعتقاد را از پارمندیس گرفت كه واقعید ابدی و مستقل از زمان است و دیگر اینكه بنا بر براهن منطقی تغییر امری موهوم است.

از هراكلیتوس از نظریه منفی را گرفت كه در جهان محسوس هیچ چیزی پایدار نیست. تركیب این با اعتقاد پارمندیس منجر به این نتیجه شد كه حصول معرفت از راه حواس امكان ندارد و بلكه باید به وسیله عقل بدان رسید. از نظریه احتمال دارد كه افلاطون اشتغال خاطر به مسائل اخلاقی و تمایل به توجیه نمایی جهان، به جای توجیه مكانیكی آن را از او به ارث برده باشد. خوبیها بر فكر افلاطون بیش از فلسفه پیش از سقراط تسلط دارند و مشكل است این امر را نتیجه نفوذ سقراط بدانیم.

3ـ مدینه فاضله افلاطون :

جمهوری، مهمترین رساله افلاطون می باشد، كه به طور كلی از سه بخش تشكیل می‌شود، بخش نخست كه مربوط است به وصف یك جامعه  مطلوب اشتراكی (اواخر كتاب پنجم)، بخش دوم صرف تعریف كلمه حكیم، یا (فیلسوف) شده است در كتابهای ششم و هفتم كه یكی از نتیجه های مهم افلاطون این است كه حكام باید حكم باشد. بخش سوم بحث در مورد انواع مختلف دولتهای واقعی  و ذكر معایب و محاسن آنها می باشد. فرض ظاهری كتاب «جمهوری» تعریف عدالت می باشد. در همان مراحل اولیه بحث افلاطون تشخیص می‌دهد كه چون مشاهده قضایا به مقیاس بزرگتر آسانتر از مقیاس كوچك است پس بهتر است به جای آنكه ببینیم چه چیزهایی فرد عادل را به وجود می آورد و به تحقیق این امر بپردازیم كه چه عوامل یك دولت عادل را به وجود می آورد و چون عدالت از جمله مهمترین صفات دولت است نخست چیزهای دولتی وصف شود و سپس مشخص شود كدامیك از كمالات  آن دولت را باید عدالت نامید. پس نخست مدینه فاضله افلاطون را طور كلی آن تصور می‌كنیم: افلاطون چنین شروع می‌كند كه نخست افراد جامعه باید به سه گروه و طبقه تقسیم شوند: عوام الناس (مردم عادی)  سربازان،‌ سرپرستان. فقط طبقه سرپرستان باید قدرت سپاس داشته باشند و تعداد آنها نیز در دو طبقه دیگر كمتر باید باشد. این افراد باید توسط شخص قانونگزاری انتخاب شوند و سپس به صورت وراثت جانشین یكدیگر شوند، ولی می توان به صورت استثنا كودكی مستعد را از طبقات پست تر ارتقاء دارد و برعكس كودك نابابی را از طبقه بالاتر تنزیل دارد. به نظر افلاطون مشكل این است كه چگونه محرز سازد كه سرپرستان مقصود قانونگزار را جامعه عمل می پوشانند. برای این مقصود، او پیشنهادهای گوناگون تربیتی، اقتصادی، بیولوژیكی و دینی دارد. بیش نظر افلاطون در خصوص سرپرستان است كه پیشنهاد ها در مورد آنها انجام شود. نخستین امری كه باید بدان پرداخته شود تعلیم و تعلم است. و آن به دو بخش تقسیم می شود: ورزش و موسیقی معنی این دو كلمه به نظر افلاطون بسیار وسیعتر از معنی امروزه آن است. 

شوكران می پردازد.

«فیرو» آرمان افلاطون را در مورد انسان نشان می‌دهد: انسانی در حد اعلای خردمندی و خوبی، كه ترس از مرگ در او راه ندارد. رفتار سقراط در برابر مرگ، چنان كه افلاطون وصف می‌كند چه در زمان باستان و چه در عصر جدیدی از لحاظ اخلاقی دارای اهمیت است. بی اعتنایی  سقراط به مرگ در آخرین ساعتهای زندگی، با اعتقاد روی به بقای روح بستگی دارد، و اهمیت «فیرو» در این است كه نه تنها مرگ یك مظلوم را شرح می‌دهد بلكه به تشریح نظریات بسیاری می پردازد. در رساله «فیدو»آخرین ساعت فرا رسیده است سقراط چنین آغاز سخن می‌كند كسی كه دارای روح فلسفی است از مرگ باك ندارد بلكه مرگ را با تمام جان می پذیرد. وی از مرگ خود اندوهناك نیست، زیرا كه می گوید اولاً (من  به نزد خدایان دیگری می روم كه دانا و خوب اند و ثانیاً به نزد كسانی می روم كه از آنان كه رهاشان می كنم بهتر اند من اطمینان دارم كه برای مردگان چیزی در پیشض است، چیزی كه خوبان بسیار بیش از بدان از آن برخوردار می شوند).

سقراط می گوید كه مرگ جدایی روح از تن است. اینجاست كه ما با ثنویت افلاطون روب رو شویم، بود و نبود، معقولات و محسوسات، تعقل و ادراك حسی، روح وتن این جفتها به یكدیگر مربوط هستند. و در هر جفت اولی هم از حیث واقعیت و هم از حیث خوبی بر دومی  برتری دارند.