تحقیق تأثیر یهودیان در شكل گیری رویدادهای مهم سیاسی نیم قرن اول هجری

تحقیق تأثیر یهودیان در شكل گیری رویدادهای مهم سیاسی نیم قرن اول هجری

مختصری از بخشهایی از متن:

مهمترین مسأله در بررسی یهودیان در مسائل سیاسی نیم قرن اول هجری، فعالیت آنها به عنوان گروه های فشار حامیان و مشاور خلفا و توطئه گران سیاسی قابل بررسی است.

هدف یهودیان به دست گرفتن قدرت و حكومت نبود بلكه می خواستند به حكومتگران تأثیر بگذارند در اصطلاح سیاسی به این گروه ها «گروه های فشار» و‌«ذینفع»[1] یا «لابی»[2] گفته می شود. این گروه ها تشكیلاتی غیرسیاسی هستند كه هدفشان گرفتن قدرت و اعمال قدرت نیست بلكه در حال كه خارج از قدرت باقی می‌مانند، آن را متأثر می‌سازند و بر آن فشار وارد می كنند. گروه های فشار جامعه اسلامی در نیم قرن اول هجری از نظر نیرو، اندازه، میزان نفوذ و تأثیر و منافعشان متفاوت بودند. اما یكی از مهمترین آنها یهودیان تازه مسلمان بودند. آنها می كوشیدند تا برای پیش برد منافع خود بر حكومت تأثیر بگذارند.

توجه: افكار عمومی در نظام سیاسی صدر اسلام از جمله مسائلی بود كه یهودیان تازه مسلمان در نظر داشتند و با اثر گذاران بر افكار عمومی خصوصاً از طریق قصاص، غیرمستقیم بر حكومت ابوبكر، عمر و عثمان و امویان تأثیر گذاردند. آنها این كار را از طریق تبلیغات دروغین توسعه دادند.

دو مسأله در بررسی رابطه این افراد با نظام سیاسی وقت قابل بررسی است یكی میزان نفوذی كه آنها بر تصمیم گزیدگان اعمال كردند و دوم شیوه های اعمال این نفوذ و جهت گیری آن.

این دو مسأله در موفقیت آنها برای نفوذ بر تصمیم گیرندگان سیاسی اهمیت بسیاری داشت. در این زمینه منابعی كه آنها در اختیار داشتند این امكان را برایشان میسر می كرد كه تأثیری بر فرایند تصمیم گیری بگذارند. یك عاملی یا منبع مهم برای آن این بود كه خواسته های آنها با ارزش های مسلط جامعه هماهنگ بود و حداقل در تعارض با آن نبود.

ماهیت نظام سیاسی حاكم پس از رحلت پیامبر(ص) و نوع تصمیمات سیاسی كه در هر مرحله فرایند سیاسی گرفته می شد از نگرش ها، ارزش ها، ایدئولوژی ها و الگوی رفتاری جامعه متأثر بود. و فرهنگ مهمترین گزینه ای بود كه زندگی سیاسی را شكل می داد. وفاداری مذهبی، قومی، محلی، تعهد نسبت به ارزش ها یا نهادهای دیگر و… همه نقش مهمی در رفتارهای سیاسی افراد داشت. یهودیان با تبلیغات و حربه ای خاص فرهنگی و پتانسیل جامعه عرب در پذیرش افكار جاهلی و بازگشت به برخی از آداب و رسوم جاهلیت، به عنوان الگوی جامعه جدید، نفوذ سیاسی خود را بر دستگاه خلافت تقویت كردند و ارزش های جامعه را به سمت قوم محوری، تعصب، بی تفاوتی، قصه گویی، عامه گویی، سنت ستیزی و ا جتهاد محوری هدایت كردند و تأثیر مهمی بر فرهنگ سیاسی داشتند.

فرهنگ سیاسی نشان دهنده سطح آگاهی و اداراك طبقاتی مختلف، گروه های اجتماعی و افراد از قدرت و سیاست بود و در شكل گیری و عملكرد حكومت وقت مؤثر بود. و نظام های ارزشی نقش مهمی در رفتار سیاسی داشت.

این نظام كلیت منسجم و به هم پیوسته ای از موضوعات حیات مادی و معنوی بود كه فرد، گروه یا طبقه اجتماعی ارزش منفی و مثبت معینی به آن می داد و همین ارزش ها متقابلاً فعالیت آنها را كنترل می كرد و در جهت خاصی هدایت می شدند. با تغییر فرهنگ سیاسی و نظام ارزشی موجود یهودیان بر اوضاع سیاسی نیم قرن اول هجری مسلط شدند.

[1] -interst groups , prssure roups.

[2] -loby.

...

نقش یهودیان در قتل عمر

كعب برنامه قتل عمر را ردیف كرد و به او گفت ای عمر سه روز دیگر می میری و در تورات آمده است كه در جهنم ایستاده ای و نمی گذاری كسی وارد شود[1].

به نظر می رسد كعب الاحبار ابولوءلوء را تحریك نموده است تا شر عمر را از سر یهودیان رفع كند. «برای دستگیری ابولوءلوء رفتند و او را با سه نفر دیگر دیدند كه یكی از آنها كعب بود. هر سه نفر را كشتند جز كعب را[2]»

كعب در زمان عمر و به دستور او اسلام آورده بود حال چگونه ممكن بود با قاتل عمر نشست و برخاست كند؟

در تاریخ ابن اثیر آمده است پس از اینكه ابولوء لوء برای دادخواهی از اربابش مغیره بن شعبه نزد عمر رفت و گفت كه خراج را از من زیاده می ستاند عمر توجهی نكرد و ابولوءلوء او را تهدید كرد عمر به منزل خود بازگشت و گفت این غلام مرا تهدید كرد. روز بعد كعب الاحبار نزد عمر رفت و گفت امیرالمؤمنین وصت كن كه تا سه روز دیگر خواهی مرد. عمر پرسید از كجا می دانی؟‌كعب گفت این را در كتاب خدا دیده ام كه تورات باشد. عمر پرسید آیا نام عمر در تورات آمده؟ گفت خدا داند كه نه ولی صفت تو ذكر شده و روزگار تو گذشته در حالی كه عمر هیچ مرض و دردی نداشت روز دیگر باز نرد عمر رفت و گفت عمر از عمر تو دوروز مانده و باز روز بعد گفت دو روز گذشت و یك روز مانده[3]. كعب قبلا نیز به عمر خبر داده بود كه به زودی به قتل می‌رسد او گفته بود:‌

«اجدك فی التورات تقتل شهیداً» و عمر گفته بود ؟؟ لی بالشهاده و أنا بجزیره العرب[4]»، من و شهادت چه سر و كار آنهم در اینجا یعنی جزیره العرب.

عمر در حال احتضار بود كه كعب بر او وارد شد چون عمر او را دید گفت:

«تو عدنی كعب ثلاث اعدها             و لا شك ان القول ما قال لی كعب

و مابی خدارالموت انی المیت         ولكنی حذرالذنب ؟؟ الذنب[5]»

«كعب مرا سه بار تهدید كرد بدون شك گفته كعب همان است كه واقع شد من از مرگ وحشتی ندارم و از آن دردی نمی‌جویم. اما از گناه می ترسم و حذر می كنم كه گناهان من یكی در پی دیگری می رسد و كعب به او گفت آیا به تو خبر ندادم كه شهید هستی[6].

[1] - طبری، تاریخ ، ج 1 ، ص 464.

[2] - پاكنژاد، یهود و قریش، ص 86.

[3] - ابن اثیر، الكامل فی التاریخ، المجلد الثالث، ص 50.

[4] - ؟؟،همان مأخذ،‌ابن شبه، تاریخ مدینه،‌ج 3 ص 392، ابی الحدید، شرح نهج البلاغه ، ج 5 ص 243.

[5] - سیوطی، تاریخ الخلفا،‌ص 51.

[6] - ؟؟ ، همان مأخذ، ج 1 ص 40، ابن سعد،‌همان مأخذ، ج 3 ص 343.